Η Δύναμη της Naomi Alderman
Το βιβλίο αυτό έπεσε στα χέρια μου μέσα από το κουτί του the bookit για το μήνα Απρίλιο με θέμα: «Women with power». Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ, μεταφρασμένο από τη Χριστίνα Μάνια. Θα προσπαθήσω να μην κάνω σπόιλερ με την κριτική μου σε περίπτωση που κάποιος θέλει να το διαβάσει. Λίγα λόγια για την υπόθεση από το οπισθόφυλλο:
«Οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν πως έχουν τη Δύναμη. Κουνώντας μόνο το μικρό τους δαχτυλάκι, μπορούν να προξενήσουν αφόρητο πόνο που φτάνει πιθανόν ως τον θάνατο. Κάθε άντρας στον πλανήτη συνειδητοποιεί ξάφνου πως έχει χάσει τον έλεγχο. Ήρθε επιτέλους η ώρα των κοριτσιών - αλλά για πόσο μπορεί να κρατήσει;»
Αρχικά να πω ότι η θεματολογία του βιβλίου μου άρεσε πάρα πολύ και ότι εκτίμησα πολύ τους χαρακτήρες του. Ο αγαπημένος μου ήρωας από το βιβλίο αυτό είναι με διαφορά η Ρόξι. Συνδυάζει όλα τα στοιχεία που χρειάζομαι για να αγαπήσω έναν χαρακτήρα: όμορφη, έξυπνη, δυναμική, παίρνει πρωτοβουλίες και μέσα σε όλα αυτά παρουσιάζει μία ευαισθησία που την κάνει ευάλωτη και απλώς πιο προσιτή. Η τέλεια πρωταγωνίστρια όπως καταλαβαίνεις.
Ωστόσο, αφού το τελείωσα, είχα πολλές απορίες και μέχρι σήμερα [σχεδόν 3 εβδομάδες αφού το τελείωσα] δεν ξέρω, αν τις έχω λύσει. Σίγουρα είναι ένα κείμενο που θίγει σημαντικά θέματα και προβληματίζει τον αναγνώστη παρόλα αυτά θα ήθελα μεγαλύτερη σαφήνεια σε μερικά σημεία.
Αν εξαιρέσουμε αυτή την μικρή «παράλειψη», το βιβλίο μου άρεσε αρκετά. Η συγγραφέας έθιξε με έξυπνο τρόπο τα εγκλήματα που εξακολουθούν να υφίστανται οι γυναίκες [σωματεμπορία, σεξουαλική κακοποίηση μεταξύ άλλων] και τονίζει τη διάκριση των δύο φύλων εύστοχα αντιστρέφοντας τους ρόλους. Παρόλα αυτά το βιβλίο δεν με προβλημάτισε μόνο όσον αφορά το ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία. Έθιξε και άλλα ζητήματα εξίσου σημαντικά για μένα.
Μέσα από τις ιστορίες των πρωταγωνιστών: της Μάργκο και της Τζόσλιν, του Τούντε, της Ρόξι και της Άλι θίγονται ζητήματα όπως η διαφθορά στην πολιτική σκηνή, η θέση της θρησκείας στις σύγχρονες κοινωνίες και ο ρόλος της στη ζωή των ανθρώπων, η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, όπως επίσης θίγεται και το πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες της κοινωνίας σήμερα. Επίσης θεωρώ ότι η Alderman τόνισε την αξία της ισότητας πολύ μέσα από την ιστορία της. Το ζήτημα δεν είναι ποιο είναι το κυρίαρχο φύλο. Η κοινωνία μας δεν θα πάει μπροστά πληγώνοντας ο ένας τον άλλο αλλά μέσα από την αμοιβαία κατανόηση, τη συνεργασία και τον σεβασμό. Θεωρώ ότι η συγγραφέας περνά με όμορφο τρόπο τα μηνύματά αυτά δίνοντας τροφή για σκέψη στον αναγνώστη της. Από μένα πήρε το 4/5. Αν το έχεις διαβάσει θα ήθελα πολύ να μου πεις της γνώμη σου!