Θρύλος της Marie Lu
Πέρα από τα Hunger Games δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με το είδος της δυστοπίας. Μου αρέσει αρκετά σαν είδος και μου φαίνεται ενδιαφέρον ωστόσο δεν είναι η πρώτη μου επιλογή όσον αφορά τις αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Πρόσφατα αγόρασα το πρώτο μέρος της τριλογίας της Marie Lu με τίτλο Θρύλος και ομολογώ ότι το απόλαυσα. Κυκλοφορεί από της εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση του Αλέξανδρου Καλοφωλιά.
Βρισκόμαστε στο Λος Άντζελες της Αμερικανικής Δημοκρατίας, ωστόσο ο κόσμος του Θρύλου διαφέρει αισθητά από τον δικό μας. Η πόλη χωρίζεται σε περιοχές και οι ταξικές διαφορές μεταξύ των πολιτών είναι εμφανείς ήδη από την αρχή. Οι προνομιούχοι πολίτες εργάζονται αποκλειστικά για την κυβέρνηση της Αμερικανικής Δημοκρατίας ενώ οι μη προνομιούχοι εργάζονται στα εργοστάσια και στα ορυχεία. Υπάρχει η δυνατότητα ανέλιξης στο κοινωνικό σύστημα μέσα από τη Δοκιμασία.
Σε ηλικία μόλις 10 ετών όλοι οι πολίτες της Δημοκρατίας, παίρνουν μέρος σε μία σειρά τεστ για να αξιολογηθούν οι ικανότητές τους και να αξιοποιηθούν από το κράτος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν περάσεις τη Δοκιμασία, η ζωή σου αλλάζει προς το καλύτερο. Σε περιμένει το πανεπιστήμιο και μία καλύτερη ζωή. Τι συμβαίνει όμως σε όσους αποτυγχάνουν;
Βασικοί ήρωες της σειράς είναι ο Ντέυ και η Τζουν οι οποίοι εκφράζουν τα δύο άκρα αυτής της δυστοπικής κοινωνίας. Η Τζουν είναι ένα παιδί θαύμα. Έχει συγκεντρώσει την τέλεια βαθμολογία στη Δοκιμασία της, είναι πρώτη στη τάξη της στο πανεπιστήμιο και οι ικανότητές της είναι μοναδικές. Η μόνη της έγνοια είναι να προετοιμαστεί κατάλληλα, ώστε να βοηθήσει αποτελεσματικά τη χώρα της στον πόλεμο εναντίον των Πατριωτών και των Αποικιών. Ο Ντέυ από την άλλη απέτυχε στη Δοκιμασία του. Ζει ως φυγάς και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει στους δρόμους και να σαμποτάρει την πολεμική προσπάθεια της Αμερικανικής Δημοκρατίας.
Το βιβλίο έχει όλα τα χαρακτηριστικά του είδους: Απολυταρχικό καθεστώς, κλειστή κοινωνία, πολιτική προπαγάνδα, εξαθλιωμένο λαό, δυσφορία ενάντια στο καθεστώς και αδυναμία του πλήθους να αντισταθεί. Δεν λείπουν από το βιβλίο οι πολιτικές δολοπλοκίες, τα παιχνίδια εξουσίας και το ρομαντικό στοιχείο.
Αν και τα χαρακτηριστικά του κόσμου μου θύμισαν αρκετά τους Αγώνες Πείνας, οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Απόλαυσα το γεγονός ότι έχουμε την οπτική και των δύο ηρώων και το ότι η αφήγηση δεν είναι μονόπλευρη καθώς έτσι εμβαθύνουμε στον ψυχικό τους κόσμο αλλά και στις δύο εντελώς διαφορετικές κοινωνικές τάξεις που εκπροσωπούν. Δεν υπήρχαν περιττές περιγραφές στο βιβλίο, η πλοκή εκτυλίσσεται γρήγορα, ενώ η αγωνία και οι ανατροπές δεν σου επιτρέπουν να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Ομολογώ ότι είχα δει κάποιες διφορούμενες κριτικές για το βιβλίο αυτό και ήμουν διστακτική. Χαίρομαι παρόλα αυτά που το αγόρασα και το διάβασα γιατί εξελίχτηκε σε ένα ευχάριστο αναγνωστικό ταξίδι. Σίγουρα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της τριλογίας. Αν το έχετε διαβάσει θα ήθελα πολύ να μου πείτε τη γνώμη σας.