Κρες της Marissa Meyer
Όπως ανέφερα και σε προηγούμενα post στο instagram, η Τετραλογία της Σελήνης με μάγεψε ήδη από τις πρώτες σελίδες. Κάθε βιβλίο είναι μοναδικό και απίστευτα καλογραμμένο. Η συγγραφέας παρουσιάζει με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο τις ιστορίες της Σταχτοπούτας, της Κοκκινοσκουφίτσας, της Ραπουνζέλ και της Χιονάτης. Πρόκειται για μία σειρά φαντασίας, με στοιχεία δυστοπίας και επιστημονικής φαντασίας. Τα βιβλία στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση του Αλέξανδρου Καλοφωλιά.
Στο τρίτο μέρος της σειράς λοιπόν ακολουθούμε την ιστορία της Κρέσεντ Μουντ [ή αλλιώς της Κρες] στην προσπάθειά της να διαφύγει από την τυραννία της αφέντρας Σύμπιλ και να σώσει τη Γη μετά από μία καταστροφική επίθεση στην οποία έμμεσα συνέβαλε και η ίδια. Οι τύψεις την κατακλύζουν και η ανάγκη της να βοηθήσει τη Σίντερ και τους φίλους της είναι επιτακτική. Παράλληλα ακολουθούμε τη Σίντερ και την ομάδα της στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τη βασίλισσα Λεβάνα και να βάλουν ένα τέλος στην κυριαρχία της. Έχουμε στα χέρια μας ένα υπέροχο ταξίδι με σταθμούς το διάστημα, τις επαρχίες Κούφρα και Φαράφρα της Αφρικής μαζί με ένα σύντομο πέρασμα από την Ανατολική Κοινοπολιτεία και το Νέο Πεκίνο.
Το βιβλίο αποτελείται από 728 σελίδες τις οποίες τελείωσα μόλις σε τρείς μέρες. Με μάγεψε και με συγκλόνισε. Οι χαρακτήρες της Meyer είναι απίστευτα καλογραμμένοι και μοναδικοί. Η Κρες είναι μία ηρωίδα που διαφέρει αρκετά από τους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς. Είναι μία απίστευτα ευαίσθητη, αθεράπευτα ρομαντική ψυχή, με πολλά ταλέντα. Η ιστορία της με συγκίνησε και με θύμωσε, γιατί, αν και πέρασε τα πάνδεινα, δεν έχασε λεπτό την προσωπικότητα της, δεν τα παράτησε αλλά συνέχισε να μάχεται με τον δικό της τρόπο. Επίσης μέσα από την ιστορία της εμβαθύνουμε και στον χαρακτήρα του Θορν Κάρσγουλ, έναν από τους πιο αστείους χαρακτήρες που συνάντησα ποτέ σε βιβλίο.
Σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα βιβλία της τετραλογίας, θα έλεγα ότι το τρίτο βιβλίο είναι το πιο έντονο. Έχοντας πλέον χτίσει τις βάσεις της ιστορίας της, η Meyer επικεντρώνεται στις σκηνές δράσης, που γίνονται εμφανώς πιο βίαιες, και εμβαθύνει περισσότερο στους χαρακτήρες της εν γένει. Η δράση εξελίσσεται γρήγορα, ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, ενώ οι ανατροπές είναι πολλές και αρκετά ευφάνταστες. Επίσης δεν λείπει το γέλιο όπως και το κλάμα. Ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων ξεδιπλώνεται μπροστά μας και τα αισθήματά τους αποτυπώνονται με ένταση.
Πρόκειται για ένα βιβλίο, μια σειρά καλύτερα, που τα έχει όλα. Ακόμα και η βασίλισσα Λεβάνα είναι για μένα ένας από τους πιο συμπαθείς κακούς. Τολμώ να πω ότι είναι μία από τις αγαπημένες μου. Ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια! Αν έχεις διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο ή έχεις ολοκληρώσει τη σειρά θα χαιρόμουν πολύ να μάθω τις εντυπώσεις σου και τον αγαπημένο σου χαρακτήρα! Αν από την άλλη δεν έχει τύχει να τα διαβάσεις, στα προτείνω ανεπιφύλακτα.