It ends with us

Μια από τις πολυαναμενόμενες νέες κυκλοφορίες ήταν η μετάφραση του It ends with us της Colleen Hoover. Πασίγνωστο βιβλίο και πολυδιαφημισμένο ειδικότερα στις κοινότητες του bookstagram και του booktok. Πέφτοντας λοιπόν θύμα του καταναλωτισμού αποφάσισα να το διαβάσω και να δω περί τίνος πρόκειται.

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Η Λίλη Μπλουμ μετακομίζει στη Βοστόνη από τη μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία γεννήθηκε και αισθάνεται ότι πλέον μπορεί να αναπνεύσει. Αν και δουλεύει σε μια από τις καλύτερες εταιρίες μάρκετινγκ της πόλης η δουλειά της δεν την γεμίζει. Το όνειρο της είναι να ανοίξει το δικό της ανθοπωλείο και τελικά θα τολμήσει να το ακολουθήσει.

Βάζοντας σταδιακά τη ζωή της σε μια σειρά γνωρίζει τον Ραιλ έναν νευροχειρουργό, όμορφο έξυπνο και με χιούμορ. Ωστόσο όταν εμφανίζεται μπροστά της ο πρώτος της έρωτας το Ατλας που νόμιζε ότι άφησε πίσω της μαζί με τα δύσκολα παιδικά της χρόνια στη γενέτειρα της τα πράγματα πρόκειται να αλλάξουν.

Η γραφή της συγγραφέως είναι απλή ωστόσο σε βάζει στην ιστορία αμέσως. Η πλοκή στα πρώτα στάδια του βιβλίου κυλαει πιο αργά σε σύγκριση με το δεύτερο μισό ωστόσο η ιστορία της Λίλη και ο ίδιος ο χαρακτήρας της σε τραβά να διαβάσεις για να μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια.

Το βιβλίο εξελίσσεται σε δυο χρόνους στο παρόν και στο παρελθόν όπου μέσα από το ημερολόγιο της Λίλη πληροφορούμαστε για τη ζωή της προτού μετακομίσει στη Βοστόνη, για τη σχέση της με τους γονείς της αλλά και με τον Ατλας. Ομολογώ ότι αυτή η προσέγγιση μου άρεσε πολυ.

Η συγγραφέας θεωρώ ότι εστιάζει περισσότερο στην ψυχοσύνθεση της Λίλη και τις σκέψεις της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μέσα στο βιβλίο στοιχείο που θεωρώ ότι δικαιώνει την πρωταγωνίστρια και σίγουρα εντάσσει τον αναγνώστη καλύτερα στην πλοκή.

Όπως ήδη ανέφερα η Λίλη είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας με βάθος και πραγματικά η ιστορία της δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο.

Ένα γεγονός που αισθάνομαι ότι πρέπει να αποσαφηνίσω είναι ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και όχι για μια ρομαντική ιστορία. Η συγγραφέας εδώ πραγματεύεται ξεκάθαρα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Λίλη στη ζωή της όπως και το θάρρος που χρειάζεται για να ξεφύγει κανεις από τον φαύλο κύκλο της κακοποίησης όπως λέει και η ίδια.

Είναι άδικο να εστιάζουμε στο ρομαντικό στοιχείο (που είναι ναι μεν υπαρκτό μέσα στο έργο αλλά όχι τόσο έντονο στοιχείο ώστε να καθορίσει ολόκληρο το θέμα του βιβλίου) καθώς έτσι αδικείται το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει η συγγραφέας.

Θεωρώ ότι πρόκειται για μια αρκετά ρεαλιστική αναπαράσταση του αγώνα που δίνει ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης τόσο από ψυχολογική άποψη όσο και από σωματική. Τίποτα δεν έρχεται εύκολο και κάθε στιγμή είναι ένας αγώνας.

Τονίζεται επίσης πολύ ωραία η θέση της κοινωνίας απέναντι στο ζήτημα όπως επίσης και η απουσία μέριμνας από την πλευρά μας.

Σας συνιστώ οπωσδήποτε να το διαβάσετε καθώς αποτελεί τροφή για σκέψη και δυστυχώς το ζήτημα που θίγεται εδώ είναι άκρως επίκαιρο. Μην βιαστείς να κρίνεις. Αυτό είναι το μήνυμα που μου πέρασε αυτό το βιβλίο περισσότερο από όλα και σίγουρα θα διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως.

Ακολουθούν αποσπάσματα που ξεχώρισα:

Επειδή κάποιος σε πληγώνει δεν σημαίνει ότι σταματάς να τον αγαπάς. Δεν είναι οι πράξεις που πονάνε περισσότερο είναι η αγάπη. Αν η πράξη δεν ήταν συνδεδεμένη με την αγάπη, ο πόνος θα ήταν πιο υποφερτός.

Οι κύκλοι υπάρχουν γιατί είναι εξαιρετικά επώδυνο να σπάσουν. Απαιτείται μια αστρονομική ποσότητα πόνου και θάρρους για να σπάσουμε ένα οικείο μοτίβο. Κάποιες φορές φαίνεται ευκολότερο να συνεχίσουμε να κάνουμε τους ίδιους κύκλους αντί να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα να πηδήξουμε με κίνδυνο να μην προσγειωθούμε στα πόδια μας

Πέντε λεπτά. Τόσα χρειάζονται για να διαλύσεις εντελώς έναν άνθρωπο

Τώρα μπορείς να σταματήσεις επιτέλους να κολυμπάς Λίλη. Επιτέλους φτάσαμε στη στεριά.